Русский язик

1   Я даю моей матери свой подарок

Я посвящаю своего друга телефону

генерал заказал захват врагов

Я поощрял своих друзей думать об их головах

Мы сидели долго и говорили о разных вещахь

сообщать друг другу о новостях

Мы сидели долго и говорили о разных вещах

рассказывать друг другу о новостях

ходить от угла к углу и ничего не делать

должен бежать на станцию, чтобы не вставать.

     

2     Ինչ-որ կերպ, Միշել Լեգրանին տրվեց դուդուկ: Այս իրադարձությունը տեղի ունեցավ Երեւանում, այսպես կոչված «ծիրանի ֆլեյտայի» համաշխարհային մայրաքաղաք Երեւանում:

Միշելը, որը կրքոտ երկրպագու եւ ժողովրդական երաժշտության մեծ գիտակ էր, շատ ուրախացավ այս մասին, երբ նա մտածեց, որ հուշանվեր է: Երաժիշտը հավանաբար չգիտեր, որ հայերը դուդուկը կոչում են միայն աշխարհում ամենալուրջ գործիքը, «քանի որ այն պաշտպանում է ազգային ոգին եւ թույլ չի տալիս մոռանալ ծագումը»: Ակնհայտ է, որ նրա պապը Սարգիսը ժամանակ չուներ իր հնազանդ թոռը բացել այս մոգական գործիքի գաղտնիքը:

Այնուամենայնիվ, դոնորը գիտեր նվերի արժեքը. Դուդուկը պետք է դառնար Միշել Լեգրանին պապի անունով տրված խորհրդանիշը, ամբողջ աշխարհով ցրված միլիոնավոր հայերից մեկի կողմից:

Легко исправить ошибку назначения ... Решением, как оно было назначено ... Вы дали возможность человеку, чтобы его не видели ... в то время более достойные будут замечены, они будут заменены. Теперь, станьте новыми правителями, действуйте так же, с энтузиазмом, мужественным энтузиазмом, захватывающим, творческим, человеческим, человеческим, как в апреле, путем стимулирования, координации, человека, группы, учреждения, сообщества, , самоорганизация. Поэтому заставите Николь забыть и поговорить о вас.

Ситуация на площади в эти дни была очень напряженной. Как и другие молодые люди, я активно участвовал в этих демонстрациях. Эти демонстрации были как интересными,так и неинтересные. Армянский народ снова доказал, что он объединен. В движении участвовали люди с разными профессиями. Одним словом,  гордый гражданин Республики Армения отпраздновал свою победу.

Հասարակագիտություն

խառնվացքի մասին առաջին հիմքը դրել է հին Հունաստանի բժշկապետ Հիպոկրատը(մ.թ.ա. 460-377թթ.): Այնուհետև այդ թեմայով մեծ գիտական աշխատանք է կատարել Կլավդինոս Գալենից (մ.թ.ա. 281-201թթ.) մարդու խառնվացքերը հիմնականում չորսնեն 

Սագվինիկ (տաքարյուն)

Ֆլեգմատիկ (սառնարյուն)

Խոլերիկ (դյուրագրգիռ)

Մելանխոլիկ (մելամաղձոտ)

Սագվինիկ. Այս տիպին են պատկանում այն մաւդիկ,ովքեր օժտված են բարձր ակտիվությամբ և ռեակտիվությամբ :

  

Խոլերիկ. Խոլերիկը ևս չափազանց ակտիվ է, սակայն դժվար է զսպում սեփական հույզերը:

Ֆլեգմատիկ. Արտաքնապես հանգիստ է և հավասարակշռված : նրան դժվար է հավասարակշռությունից հանել, քանզի բավական զուսպ է:

Մելանխոլիկ. Ունի բարձր զվայունություն, ցանկացած մանրուքից վիրավորվում է:

Մաթեմատիկա

Անգլերեն

For breakfast we usually have eggs, bread and butter, cheese and jam. But I don’t like eggs and Mother gives me bread and butter with a cup of milk. At half past eight I am ready to go to school.
At 1 o’clock we have lunch. I usually have lunch at school. For lunch I have a sandwich and apple. But on Tuesday we have 3 lessons. So I come home at 12 o’clock and have lunch with my family.
Tuesday is my favourite day.

Make up sentences of the mixed words.
Tom, there, lives, and, London, goes, in, school, to. the, England, school year, in, begins, September, in. good, a, Monday, not, day, is, school, to start.
a week, Tom, five, classes, has, days.
he, day, usually, lessons, or, has, six, every, five. Tom, very, says, school, much, his, likes, he.
he, when, happy, Monday, is, always, comes. 

IN THE AFTERNOON
Hello! I am Ann Brown. I am eleven and I am a schoolgirl. Now I want to tell you what I usually do in the afternoon.
Our classes are over at 1 o’clock. I do not usually have lunch at school and I am very hungry when I come home. My mother lays the table in the kitchen and I eat sandwiches and drink a cup of milk. Then I clean my room and do my lessons. I do not want to be busy in the evening. I like to watch TV and to play computer games when I am free in the evening. 

My uncle Sam has a wife, a son and a daughter. He doesn’t get up early and doesn’t have breakfast. He likes his job.
On Wednesday he goes to work.
His wife is a doctor.
She doesn’t like her job, because it isn’t interesting. She has a sandwich for lunch at 12 o’clock.
She finishes her work at 7 o’clock.
In the evening after work she likes to watch TV. 

There is some water in the glass. Is there any water in the glass? There isn’t any water in the glass. There is much water in the glass.
There is some grass in the garden. Is there any grass in the garden? There isn’t any grass in the garden. There is much grass in the garden.  
     

Tom’s school is not very big. There are ten classrooms and a big hall in it. There are desks, a teacher’s table and a chalkboard in every classroom. There are nice pictures on the walls and a bookcase with many interesting books in it.
Tom has classes five days a week. Classes begin at 9 o’clock. He usually has 5 or 6 lessons every day. He studies English, Maths, History, Geography, Nature Studies, Art and Music. At 12.30 he has lunch. For lunch he usually has meat pudding, an apple or a cake. His classes are over at 3 o’clock and then he goes home. Sometimes after classes he stays at school to play football in the school yard. Tom says he likes his school very much and is always happy when Monday comes. 

TOM THUMB (part one)
This story is very old. It is not true, but many children like it.
A husband and a wife had no children and they were very sad. There were many nice flowers in their garden, and one day they found a little boy in one flower. He was as small as a man’s thumb. They called him Tom Thumb. 

TOM GOES TO SCHOOL
Tom is a schoolboy, he lives in London and goes to school there.
In England the school year begins in September, but it never begins on Monday. English people think that Monday is not a good day to start school. They usually begin their school year on the first Tuesday of September. 

Բարեկենդան

Բարեկենդան բառի բացատրությունը նշանակում է կենդանություն,բարի կյանք:Բուն բառը կազմված է բարի և կենդանություն բառերից:Նախկին գրափառում նշանակել է ուրախություն:
Տոնը եղել է գարնան սկսվելուն ընդ առաջ:Ու պատահական չէ զվարճությունները,մարդկան վերակենդանացնելու խորհուրդ ուներ:Մարդիկ մաղթում էին իրար որպիսի լինի բարի կենդանություն:Տոնին մասնակցում էր թէ մեծ, թէ փոքր:2-3 օր առաջ բոլորը դադարում էին աշխատել:Մի խոսքով զվարճանում էին:
Բուն բարեկենդանը բացի զվարճանքներից նաև ազատության օրեր:Բարեկենդանի երեկոն բոլորը միասին էին անցկացնում,ուտում էին ու խմում:Քանզի առջևում յոթշաբատյա պասն էր:Վերջում ուտում էին ձու՝ բերանը կողպելու համար,որպեսզի զատիկին ձվով բանան:

Անհատական ուսումնական բլոգ

Հունվարյան ճամբար

Պատանեկան ամսագիր

Հարսանեկան ծեսեր

Ամուսնությունը մարդու կյանքում տեղի ունեցող կարևորագույն և ամենապատասխանատու իրադարձություններից է:  Գրեթե բոլորը՝ անկախ սեռից ու տարիքից, ինչ-որ ժամանակ երազել են հեքիաթային հարսանիքի,  երջանիկ ու ներդաշնակման ընտանեկան կյանքի մասին: Հարսանեկան ավանդույթները մշակույթի մի մասն են կազմում: Յուրաքանչյուր ժողովուրդ ունի իր հարսանեկան ավանդույթները, որոնցով բնորոշվում է վերջինիս ազգային դիմագիծը:Ըստ հին հայկական ավանդույթի զույգերն ամուսնանում էին առանց միմյանց տեսնելու՝ ծնողների ընտրությամբ: Տղայի՝ չափահաս դառնալուց հետո ծնողներն ու բարեկամները սկսում էին նրա համար աղջիկ փնտրել: 

Հարսնացուի ընտրությունից հետո, տղայի ծնողները տոհմի ավագներից կազմված պատվիրակություն էին ուղարկում աղջկա տուն՝ նրա ձեռքը խնդրելու. այդ արարողությունը կոչվում էր խնամախոսություն: Աղջկա ծնողներից համաձայնություն ստանալուց հետո տեղի էր ունենում նշանադրությունը (խոսքկապ), որի նպատակը զույգի հարաբերությունները պաշտոնական դարձնելն ու հնարավոր բամբասանքներից խուսափելն էր: Նշանադրության արարողության ժամանակ ապագա հարսն ընդունում է տղայի ընտանիքի նվիրած ոսկե զարդն` ի նշան համաձայնության:   Ըստ հին հայկական ավանդույթի, զույգը չպետք է երկար նշանված մնար. որպես կանոն հարսանիքը կազմակերպվում էր նշանադրություն մեկ կամ երկու շաբաթ անց:  «Հղե կտրել», այսպես է կոչվում այն արարողությունը, որի ընթացքում խնամիները պայմանավորվում են հարսանիքի ժամկետի շուրջ:

Նախքան պսակի արարողությունը հնում գոյություն է ունեցել հալավօրհներքի արարողություն, որի ժամանակ օրհնվում էին հարսի ու փեսայի մատանիները: Հնում հայերը ունեին նաև մի ավանդույթ, որը ներկայումս արդիական չէ. խոսքը «շորձևքի»-ի մասին է` հարսի շորը ձևելու արարողության ժամանակ կանայք զգեստը ձևելիս կտորից մի փոքր հատված կտրում էին և աղջիկներից յուրաքանչյուրին տալիս ինչ-որ մաս կարելու առաջադրանք: Եվս մեկ ավանդույթ, որը կորցրել է իր արդիականությունը. դա «ազբանստումի»-ի արարողակարգն է, երբ հարսանիքին նախորդող օրը փեսայի ամուրի ընկերների միջև որոշվում էր, թե ով պետք է լինի ազապբաշին` մակարապետը: Ըստ հին հայկական ավանդույթի, հարսանիքից առաջ տղայի ընտանիքը կազմակերպում էր «Մորթոց»-ի կամ «Եզնմորթեք»-ի արարողությունը, որի ընթացքում մորթում էին հարսանիքի խնջույքի ժամանակ մատուցվելիք կենդանիներին:

Հարսանիքի  օրը հարսի hետևից գնում էին բացառապես ոտքով: Հարսնառ (հարսի հետևից ուղևորվող փեսայի կողմի պատվիրակության ծիսական երթ) գնալուց առաջ փեսայի հարազատները մրգի զամբյուղով ու երաժիշտների ուղեկցությամբ պատվիրակություն էին ուղարկում քավորի հետևից: Քավորի գլխավորությամբ բոլորը ոտքով շարժվում էին  հարսի տուն: Հետագայում երբ հարսի տուն սկսեցին գնալ մեքնաներով ձևավորովեց «աղվեսի» ավանդույթը. «Աղվեստ» այն հյուրն էր, որը հարսի տնից բոլորից արագ էր հասնում փեսայի տուն՝ ավետելով, որ հյուրերը հարսի հետ շարժվում են փեսայի տան ուղղությամբ և որպես պարգևատրում հավ էր գողանում: Հետագայում հավն ուղղակի նվիրում  էին նրան` լուրը հասցնելու համար:

Ճիշտ է ներկայում հարսանեկան ոչ բոլոր ծեսերն են պահպանվել, բայց դրանցից շատերն այսօր էլ արդիական են: Օրինակ` հարսի կոշիկ «գողանալը», որը վերադարձնում էին ֆինանսական փոխահատուցում ստանալուց հետո միայն կամ «դուռ բռնելը»,  երբ սրով պահում են դուռը` խոչընդոտելով հարսի`տնից դուրս հանելը:

Հարսանիքի հաջորդ օրը «կարմիր խնձորի» ծեսն էր/է իրականացվում, երբ փեսայի ազգականները  ի նշան հարսի առաքինության կարմիր խնձորով զամբյուղ են տանում հարսի տուն, իսկ հարսի ընտանիքը այդ օրը հյուրընկալում էր/է հարևան ու բարեկամ կանանց:

Հնում հայերը հարսանիքների համար հարմար ժամանակ էին համարում աշունն ու ձմեռը, քանի որ գարնանն ու ամռանը մարդիկ հիմնականում զբաղված էին գյուղատնտեսական աշխատանքներով:

Ժանամակի թելադրանքով որոշ ավանդույթներ մոռացվել են, որոշներն էլ` անուշադրության մատնվել: Միշտ պետք է հիշել, որ հարսանեկան ավանդույթներն ազգային մշակույթի մասն են կազմում և, թեկուզ, փոքր-ինչ ձևափոխված, բայց այնուամենայնիվ դրանք  անհրաժեշտ է պահպանել: